دیروز تولدم بود

۹۷ و ۹۸ پستی نذاشتم ازاین روز

الانم صرفا فقط یه گزارش میخوام بدم و هیچ حس خاصی ندارم.

من اصلا حافظه خوبی ندارم، جزئیات اصلا تو ذهنم نمیمونه. فقط اینو میدونم که از بچگی عاشق اسفند بودم به چند دلیل: تو این ماه بدنیا اومدم، عاشق هوای مه آلودم، حال و هوای عید و بازار دم عید و خیلی دوست داشتم. یادم نیست از چندسالگی بود که یاد گرفتم بی اهمیت باشم حتی به این روز که یه زمانی براش ذوق داشتم.

صبحش امتحان ادبیات دادم. خودمو بیدار نگه داشتم یکم پیاده روی کردم توی خونه و آهنگ گوش دادم و رفتم حموم. روز قبلش دلم می خواست با پلیور سفید و دامن کوتاه نقره ایم عکس بندازم. موهامم اون طوری که آقای هنساده گفته بود درست کنم. شب قبلش چندتا ویدئو برای سایه چشم دیدم.ولی خیلی خسته بودم. پس بیخیالش شدم!

راسش یه لحظه غمگین شدم. کلی چرا تو ذهنم نقش بست. جواب همه شوتو با این جمله دادم: از کی تالا اتقدر تک بعدی شدی تو دختر؟ میگذره این روزام. من نمی تونم روی غمم با دلیل و منطق سرموش بذارم.احساسات ما بیشعورن. ولی خداروشکر یاد گرفتم که چطور تظاهر کنم که حالم خوبه. اینکار مثل خوره روحمو نابود میکنه ولی همینکه غرورمو حفظ میکنه برام بسه.

بهترین مصداق مغرور بودن از نظر من اینه که یه آدم مستقل باشی یه آدم خود ساخته، و این بالاترین مرحله از سلف_ریسپکت هستش.

+دیشب وقتی داشتم وایکینگز می دیدم و شیر قهوه با خرما می خوردم، یه تیکه ازون دندونم که درد میکرد شکست.

+یه نفر ازم خواست شماره کارت بدم تا بم کادو بده منم شماره رو دادم و بعدش رفتم تو دیجی کالا لیست خرید درست کردم، ولی هنوز خبری نشد.

+آقای همساده،ظهر، برام یه پیام تبریک فرستاد و ازون موقع دیگه پیداش نشد.

پس فردا امتحان فیزیو دارم.خدایا کمک کن